หนังรักเกาหลี เรื่องนี้มาตามสูตรสำเร็จ แต่ยังไงก็ดู
การทำหนังในยุคก่อน อาจจะทำหนังด้วยความรัก และมีการใช้อารมณ์ศิลปะเข้ามาช่วย แต่ว่ายุคนี้การทำหนังมักจะมีการใช้สูตรสำเร็จเพื่อสร้างหนังให้ประสบความสำเร็จทั้งในแง่ของรายได้ และ เสียงวิจารณ์ แต่การทำแบบนั้นมันก็ไม่ได้การันตีว่ามันจะเป็นสูตรสำเร็จที่สำเร็จเสมอไป มีหลายเรื่องที่เดินตามสูตรแล้วไม่สำเร็จก็มี แต่เรื่องนี้ไม่เป็นแบบนั้นตามสูตรสำเร็จแล้วมันก็ประสบความสำเร็จจริงๆ นั่นคือเรื่อง Always ชื่อไทย กอดคือสัญญา หัวใจฝากมาชั่วนิรันดร์
เรื่องย่อ
สำหรับหนังรักเกาหลีเรื่องนี้มาตามสูตรสำเร็จอย่างที่เราว่า เริ่มจากคู่พระนางที่ต่างคนมาแบบไม่พร้อมและไม่ไหวด้วยกันทั้งคู่ จองซอลมิน นักมวยหนุ่มที่เคยรุ่งเรืองสุดขีด แต่ว่ากลับต้องมาตกอับ ต้องแขวนนวม ติดคุก พอออกมาก็เหมือนคนไร้เป้าหมายมีชีวิตอยู่ไปวันๆเท่านั้นเอง ทำหน้าที่เป็นคนส่งน้ำและเป็นยามเฝ้าลานจอดรถ ส่วน ฮาจองฮวา สาวสวยที่มาพร้อมกับหน้าตาน่ารัก อารมณ์ดี สดใสร่าเริง ทำงานเป็นพนักงานคอลเซนเตอร์ แต่เธอเคยประสบอุบัติเหตุบนท้องถนนทำให้ดวงตากำลังจะสูญเสียการมองเห็น
ทั้งคู่ได้เจอกัน เพราะว่า ฮาจองฮวา ชอบดูละครแล้วต้องการจะมีใครมานั่งดูเป็นเพื่อนเธอเลยเลือกที่จะมานั่งดูกับลุงยามที่เฝ้าลานจอดรถ แต่ว่า ลุงยามได้ลาออกไป จางซอลมิน มาทำหน้าที่แทน นั่นทำให้ทั้งคู่ได้รู้จักกัน แล้วเกิดเป็นความสนิทสนม จนแปรเปลี่ยนเป็นความรักในที่สุด เรื่องราวเข้มข้นขึ้นเมื่อ จางซอลมิน ต้องการหาเงินมาช่วยรักษา ฮาจองฮวา ด้วยการไปชกมวยเถื่อนในไทย แน่นอนว่าเค้าเอาชนะมาได้ก็จริงแต่ก็ต้องแลกอะไรบางอย่างมาด้วยเหมือนกัน สุดท้ายแล้วทั้งคู่จะต้องสูญเสียอะไรอีก เพื่อจะได้กลับมารักกัน ก็ดูต่อกันเองนะ
รีวิวหลังดูจบ
หนังเรื่องนี้ต้องบอกว่า องค์ประกอบของหนังทุกอย่าง ถูกคัดเลือกมาแล้วอย่างดีมาก เอาแค่คู่พระนางนี่ก็บอกเลยว่า สวย หล่อ เคมีเข้ากันดีมาก ยิ่งทักษะการแสดงไม่ต้องพูดถึงสมบทบาทมากทั้งบทความสุข ความทุกข์ จนทำให้เราอินไปกับความรักของทั้งคู่ได้อย่างไม่ยากเลยทีเดียว ขอแอบสปอยหน่อยตรงที่เค้ามักจะให้ บทสุนัขนำทาง มาเป็นตัวแทรกอารมณ์ของหนังเรื่องนี้ไม่ให้ไหลสุดท้ายจนเกินไปเท่าไรนัก ถือว่าทำได้ดี แถมยังมีซีนสำคัญของเรื่องอีกด้วยนะ นอกจากนั้นแสง เสียง ภาพประกอบ ยังทำออกมาได้กลมกล่อมมาก ยิ่งไปเพิ่มความสนุกของหนังเรื่องนี้ให้ครบรสมากยิ่งขึ้น สมราคาคุย คำอวยจากกองอวยจริงๆ
.
